بنام خدا

ناکار آمدی مدیران

وقتی انتصاب بر اساس رابطه و تامین اهداف گروه باشد قطعا ناکارآمد است ، خصوصا در ورزش . در نظر نگرفتن عواملی همچون تعهد ، تخصص و تجربه  در انتصابها لطمات زیادی را بر پیکره ورزش حرفه ای کشور زده است ، کسانی که از جنس ورزش نیستند و تجربه مدیریت در این بخش فرهنگی ندارند و حتی تخصصی هم در رشته خاصی نداشته نمی توانند به ورزش ما کمک کنند . یک مدیر موفق آن است که بتواند از کمترین امکانات در اختیار او بیشترین بازدهی را داشته باشد متاسفانه مدیران حال حاضر ورزش حرفه ای کشور دارای مشکلاتی از این قبیلند :

1-       از خود خلاقیتی نداشته و اوامر مافوق خود را اجرا می کنند . در حقیقت مدیر بخش نامه ای هستند و همیشه کاستی ها را به حساب قوانین می گذارند . از گرفتن مشاوره بیزارند و سعی می کنند کارها را به تنهایی پیگیری کنند ، اجازه رشد و ارتقاء را به کارکنان زیردست خود را نمی دهند و اطلاعات مجموعه تحت پوشش آنها فقط نزد خودشان است و به دیگران نیز اعتمادی ندارند .

2-      چشمشان به جیب دولت است و نمی توانند در خلق اعتبار قدمی بردارند . در حقیقت مدیر هزینه می باشند و شکستهای خود را به نداشتن اعتبارات کافی ربط می دهند . در انتخاب این مدیران سعی می شود افرادی انتخاب شوند که نفوذ بیشتری در گروه داشته باشند و بتوانند از آن نفوذ اعتبار مالی بیشتری را کسب کنند. اما در هزینه کرد آن ضعیف و بدون برنامه هستند نمونه عینی آن بدهیهای باشگاههای ورزشی در سنوات قبل است که میراث مدیران قبلی بوده است . در نظر نگرفتن اصل صرفه جویی و رعایت نکردن مقررات مالی کاملا مشهود است . وهمیشه تکیه کلام آنها نداریم است . به مسائل فنی توجهی نداشته و تمام ارکان یک باشگاه را موارد مالی آن می دانند . در ایجاد تعهدات تخصص بسیار داشته اما در انجام و اجرای آن بسیار ضعیف عمل می کنند .

3-      مدیریت ثبات ندارد ، با عوض شدن گروه مدیر نیز تغییر می کند واین خود باعث ایجاد اختلال در باشگاهداری حرفه ای می شود . به باشگاه محبوب و مردمی پیروزی توجه کنید در 4 سال گذشته چند بار تیم مدیریتی آن دستخوش تغییرات شده است . شما چند درصد از حال و روز بد این روزهای این باشگاه مردمی  را به این امر ارتباط می دهید . آمدو رفت افراد آن هم با رابطه و باند بازی و دارای افکار متفاوت لطمات زیادی را به ورزش حرفه ای کشور زده است که این لطمات خود را در تیمهای ملی به وضوح نشان می دهد . مدیران این بخش معمولا سنتی و فاقد برنامه ومعلومات علمی می باشند.

ادامه دارد

بنام خدا

سیاست زدگی

یکی از مهمترین مشکلات ورزش کشور ما سیاست زدگی است ، عمدتا در کلیه کشورهای پیشرفته  نهادهای فرهنگی دور از سیاست هستند نهادهایی همانند آموزش و پرورش ، تربیت بدنی و جوانان و ..... در چهارچوب قوانین و مقررات  کشورهای توسعه یافته در ورزش بدنبال اهداف اختصاصی خود که با برنامه های بلند مدت هر کشور مطابقت دارد می باشند هستند و از جارو جنجالهای سیاسی دور هستند اما در کشورهایی که سیاسیون بر اساس به قدرت رسیدن طیفهای مختلف  کرسی های مدیرت ورزش را اشغال می کنند نهادهای های فرهنگی هرچند اهدافی مشابه با کشورهای توسعه یافته در این بخش داشته باشند اما به آن نمی رسند . نمونه بارز آن حضور بدون تخصص سیاسیون در راس بعضی از پستهای مدیریت ورزش کشور و یا در راس باشگاههای ورزشی می باشد . بعنوان مثال حضور علی کفاشیان در راس فدراسیون فوتبال کشورمان که در پی اسرار معاون وقت ریاست جمهوری آقای علی آبادی مبنی بر کاندیداتوری این فدراسیون و انصراف ایشان در روز انتخابات نصیب او شد شخصی که در فدراسیون دو میدانی توفیقات فراوانی داشت اما پس از یک بازی سیاسی بر کرسی فوتبال کشور نشست و حال هم این است حال و روز فوتبال کشورمان . و یا انتصاب یک فرد نظامی فاقد تخصص در راس باشگاه پیروزی و.....

عمدتا ورزشیها از بازیهای سیاسی متنفرند و بدنبال اهداف متعالی خود در مسولیتهایی که به آنها محول شده است می باشند ، صحت و سقم این موضوع را از معاشرت با آنها ، بررسی روزنامه ها و صفحات ورزشی جراید کشور و برنامه های رسانه ملی می توان به وضوح مشاهده کرد ، عمده علاقه آنها به مسائل مدیریتی و فنی ورزش است . اما بعضا مشاهده می شود خیلی از سیاسیون ورزش را سکوی مناسبی برای مطرح شدن یافته اند و چند صباحی بر یکی از کرسی های ورزشی تکیه زده و چون این انتصاب ها عمدتا موقت است باعث رشد و توسعه و دستیابی به اهداف مد نظر نمی شود .

به هرحال انتصابات سیاسی و کلا این که مدیریت ورزش کشور در استانها زیرمجموعه معاونت سیاسی  استانداراست سایه سیاسیون و سیاست زدگی را بر سر ورزش کشور گسترانیده تا آنجا که برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده راه پر پیچ و خمی را باید طی کرد و گاها غیر ممکن . چرا که هرگروه پس از قرار گرفتن بر کرسی قدرت به فکر اجرایی کردن تفکرات گروه می باشد نه توسعه و تحول حوزه تحت مسولیت خود.  

بنام خدا

مالکیت ؛ یکی از مشکلات اساسی پیش روی ورزش حرفه ای در کشور ما . امروزه ورزش در اکثر کشورهای پیشرفته به بخش خصوصی سپرده شده است و سالانه میلیاردها دلار از طریق آن به جیب سهامداران و مالکان باشگاهها سرازیر می شود ، در حقیقت از قبل ورزش تعداد زیادی اعم از سهامداران ، مربیان ، بازیکنان و ... امرار معاش میکنند و حتی در پاره ای موارد بعضی از باشگاهها در رشته های مختلف باعث می شود تا سالانه مقادیر زیادی ارز روانه کشور مطبوعشان شود . در برخی از کشورها هم همانند کشور ما ورزش حرفه ای 100% دولتی است و همیشه چشم به جیب دولت دارد ، در مواردی هم که به بخش خصوصی واگذار شده است به دلایل مختلفی از قبیل مدیریت و اداره به سبک دولتی ، عدم آماده بودن زیر ساختها و .... این مالکیت تداوم انچنانی نداشته و به ورشکستگی منجر شده است . به همین لحاظ برای تدوین یک برنامه علمی ، دقیق و اجرایی و همچنین تهیه ابزار لازم برای توسعه ورزش حرفه ای در کشور می بایست به مالکیت دولتی توجه ویژه داشت چرا که این نوع مدیریت صرفا مدیریت هزینه است و باشگاهها از طریق منابع دولتی بودجه مورد نیاز خود را تامین می کنند . بنابراین مقایسه حال حاضر ورزش در کشورهای پیشرفته با کشورهای آسیایی از جمله کشور خودمان کاری عبث و بیهوده است ،  برای رشد و توسعه ورزش در کشور می بایست در ابتدا پروسه واگذاری مالکیت ورزش حرفه ای به بخش خصوصی به جد مد نظر قرار گیرد و به تدریج این نقل و انتقال انجام پذیرد البته با یک کار کارشناسی و الگو برداری از کشورهای توسعه یافته در این بخش .

علی الیحال قبل از ورود به نوع و نحوه انتقال ورزش به بخش خصوصی لازم است به پاره ای از تنگناهای ورزش دولتی  اشاره شود و پس از آن جهت ارائه راهکار در بخش خصوصی اظهار نظر کرد .   

بنام خدا

مشکلات باشگاهها در ورزش حرفه ای کشور یکی از مهمترین چالشهای پیش روی مدیران ورزش کشوراست همانطور که در یکی از دست نوشته های قبل نیز بیان شد این مشکلات بر پیکره ورزش کشور چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت لطماتی را خواهد زد که شاید جبران آن بسیار دشوار باشد ،  یکی از نمونه های عینی این موضوع را شاید بتوان در تصمیم فدراسیون فوتبال آسیا در کم کردن سهمیه ایران در رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا دید . این معضلات برخلاف اعتقادات خیلی ازمسولین ورزش کشور که رفع آنها را در مدت زمانی کوتاه امکان پذیر می دانند به نظر می رسد حل آنها منوط به یک زمان طولانی است و مستلزم داشتن یک برنامه مدون و یک کار کارشناسی است که معمولا در کشور ما به آن اعتقادی ندارد و عمدتا تصمیمات لحظه ای و احساسی اتخاذ می شود . علی الیحال برای عبور از مشکلات پیش رو نظرات متفاوتی وجود دارد که همه قابل احترام است و یک هدف مشترک دارد و آن هم رفع این مشکلات است . اینجانب هم براساس تجربیات خود مواردی را برای کم کردن این مشکلات و تا حدودی استاندارد کردن باشگاهها مطرح و عزیزان هم با ارسال نظرات خود آن را کامل خواهند کرد . آنچه دربخشهای بعد به آن پرداخته خواهد شد عبارتست از : 

نوع مالکیت ، ساختار، برنامه ریزی و سازماندهی ، ارزیابی و اصلاح روشها   

بنام خدا

حضرت اباعبدالله الحسین ( ع )  

« بزرگترین عبادت آن است که در اوج قدرت گذشت کنی . »

فرا رسیدن  تاسوعا و عاشورای حسینی بر همه عاشقان ابا عبدالله الحسین و یاران با وفایش تسلیت باد.