بنام خدا

مالکیت ؛ یکی از مشکلات اساسی پیش روی ورزش حرفه ای در کشور ما . امروزه ورزش در اکثر کشورهای پیشرفته به بخش خصوصی سپرده شده است و سالانه میلیاردها دلار از طریق آن به جیب سهامداران و مالکان باشگاهها سرازیر می شود ، در حقیقت از قبل ورزش تعداد زیادی اعم از سهامداران ، مربیان ، بازیکنان و ... امرار معاش میکنند و حتی در پاره ای موارد بعضی از باشگاهها در رشته های مختلف باعث می شود تا سالانه مقادیر زیادی ارز روانه کشور مطبوعشان شود . در برخی از کشورها هم همانند کشور ما ورزش حرفه ای 100% دولتی است و همیشه چشم به جیب دولت دارد ، در مواردی هم که به بخش خصوصی واگذار شده است به دلایل مختلفی از قبیل مدیریت و اداره به سبک دولتی ، عدم آماده بودن زیر ساختها و .... این مالکیت تداوم انچنانی نداشته و به ورشکستگی منجر شده است . به همین لحاظ برای تدوین یک برنامه علمی ، دقیق و اجرایی و همچنین تهیه ابزار لازم برای توسعه ورزش حرفه ای در کشور می بایست به مالکیت دولتی توجه ویژه داشت چرا که این نوع مدیریت صرفا مدیریت هزینه است و باشگاهها از طریق منابع دولتی بودجه مورد نیاز خود را تامین می کنند . بنابراین مقایسه حال حاضر ورزش در کشورهای پیشرفته با کشورهای آسیایی از جمله کشور خودمان کاری عبث و بیهوده است ،  برای رشد و توسعه ورزش در کشور می بایست در ابتدا پروسه واگذاری مالکیت ورزش حرفه ای به بخش خصوصی به جد مد نظر قرار گیرد و به تدریج این نقل و انتقال انجام پذیرد البته با یک کار کارشناسی و الگو برداری از کشورهای توسعه یافته در این بخش .

علی الیحال قبل از ورود به نوع و نحوه انتقال ورزش به بخش خصوصی لازم است به پاره ای از تنگناهای ورزش دولتی  اشاره شود و پس از آن جهت ارائه راهکار در بخش خصوصی اظهار نظر کرد .