بنام خدا

پیامبرگرامی اسلام (ص)

بر درو غگویی تو همین بس که هر چه را می شنوی ( بدون تحقیق ) برای دیگران نقل می کنی .

هیچ چیز یرای انسان خطرناک تر از دروغ گفتن نیست . عمدتا انسانهایی به این کار زشت و ناپسند دامن می زنند که بسیار ضعیف و ناتوان هستند .  نجات در راستی است و روزی تمامی آن چیزهایی را که پنهان می کنیم باعث رنجمان می شود .

می گویند :  

« روزی ملا نصرالدین در شهر شایع کردکه خلیفه به همه مردم نهار می دهد و مردم جملگی با شتاب و قابلمه به دست ، به طرف دربار خلیفه شتافتند . ملا نصرالدین که از حیرت ماتش برده بود لحظاتی به نظاره نشست و دقایقی بعد ، خود نیز ظرفی در دست گرفت و به طرف خانه خلیفه شتافت . یکی از دوستان ملا نصرالدین که از ابتدا شاهد ماجرا بود به ملا گفت : ملا تو کجا میری ؟ تو که خود میدونی دروغ گفتی ! ملا همچنان که بدنبال مردم می دوید گفت : دنیا را چه دیدی ؟ شاید خلیفه غذا بده ! از قدیم نشنیدی چی گفتن ؟ تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها ! »

این امر وقتی خطر ناک تر می شود که  انسان نیز دارای مسولیتی در جامعه داشته باشد ، مردم به مسولین و خدمتگزاران خویش اعتماد دارند ودر مقابل مشکلات به انها پناه می برند . اگر مدیر صادق نباشد اعتماد کارکنان را نیز به خود از دست می دهد و این خود خطر بزرگی است . شفافیت ، صداقت ، شجاعت لازمه مدیریت است ، مدیری توانمند است که بتواند به اشتباهات خود اعتراف کند و آنها را تکرار نکند ، کارکنان یک دستگاه مدیر را الگوی خود قرار می دهند و اگر خدای ناکرده این اعتماد سلب شد برای رسیدن به مقاصد دستگاه مشکلات عدیده ای پیش خواهد آمد .

آقای مدیر اگر نیرویی به درد شما نمی خورد و یا نمی توانی با او کار کنی صراحتا به او ابلاغ کن ، دلایل دروغین برای خود ردیف نکن ، اینکه مدرکتان مرتبط نیست و کسری بودجه داریم و .... را نگو ، خصوصا زمانی که بلافاصله نیروهای غیر متخصص جایگزین آنها می کنید . اگر کاری را نمی توانی انجام بدهی قول نده  ، نکتد خدای ناکرده برای یکی قدمی برداری و برای دیگران نه ! این امر باعث می شود تا وفاداری کارکنان به شما کم شود . اینگونه شما هر روز منزوی تر شده و تعادل خود را از دست می دهند.