دردو هفته گذشته لیگ برتر فوتبال کشورمان درحالی برگزار شد که فارسی ها یکبار دیگر شاهد حضور نماینده خود در این رقابتها بودند .از آن مهمتر حضور استاندار محترم و سایر مسولین استان در مجموعه ورزشی حافظیه بودند. می بایست این حضور را به فال نیک گرفت و امیدوار شد که سال 90 برای فوتبال فارس سالی متفاوت با سالهای گذشته است .                                        

اما با اندک تاملی در وضعیت فوتبال کشور و فوتبال استان خودمان به این نتیجه میرسیم که در چهارسال گذشته سهم ما از توفیقات نه چندان کشور بسیار ناچیز بوده است .                                                                                                              

بدون در نظر گرفتن کیفیت بازیها و نتایج بدست آمده و پر شدن اوقات فراغت جوانان و علاقمندان به ورزش نکاتی است که توجه علاقمندان به فوتبال را در این استان پهناور و مستعد به خود جلب می کند . مواردی که متاسفانه بعضا پرداختن به آنها فراموش می شود وفوتبال فارس را بیش از پیش به قهقرا می برد :                                                                                           

اول اینکه در بین قاضیان لیگ برتری نام ونشانی از داوران فارسی نیست استانی که به ایران کوچک شهرت دارد و مدعی است که در طرح ویژن دوران موفقی را پشت سر گذاشته است اما نمی توان دلیلی را برای آن بر شمرد .                                         

 دوم اینکه درعرصه  مربیگری هم به جز نیمکت فجر شهید سپاسی و سرمربی نفت آبادان حاج غلام پیروانی خبری از سایر مربیان فارسی بر روی نیمکت سایر تیمهای لیگ برتری نیست و مربیان فارسی در رقابت برای کسب کرسی در لیگ دسته یک کشور آن هم در استان خودشان می باشند . به نظر میرسد جایگاه فعلی فارس در فوتبال کشور در حدو اندازه های این استان ورزش خیز و مستعد نمی باشد.  از همه مهمتراینکه فارس در هیات رئیسه فدراسیون یک کرسی نیز دارد که فوتبال استان از این کرسی نفع چندانی نبرده است . این در حالی است که کلاسهای مربیگری در سطوح مختلف نیز دائما در حال برگزاری است و یکی از استانهای غنی در امر مربیگری هستیم .                                                                                                                           

سوم اینکه  اوضاع واحوال باشگاه های دسته اولی استان هم که تا 30 روز قبل از شروع مسابقات برای همه علاقمندان واضح و روشن است . و در نهایت برخلاف اکثر استانهای کشور مشکلات اقتصادی فوتبال هم همیشه پیش روی این رشته ورزشی محبوب بوده است و اساسا مدیران ما به مدیران هزینه شهرت یافته و خبری از خلاقیت و درآمدزایی آن هم در این صنعت که امروزه در اکثر ممالک دنیا میلیاردها دلار از طریق آن کسب می شود نیست .                                                                           

آیا این موارد و دهها مورد دیگر که همگی از ضعف فوتبال فارس حکایت دارد نمی تواند دلایل قانع کننده ای باشد تا یکبار به صورت علمی و منطقی این مشکلات ریشه یابی شوند و برای برطرف کردن آنها تلاش کرد . چرا باید فرصتها را از دست داد و سنتی عمل نمود . چرا یکبار طرح ویژن را به صورت واقعی و منطقی اجرا نمی کنیم . آیا با ظاهر سازی و تعریف از یکدیگر مشکلات این رشته محبوب و مردمی حل می شود . داوران جوان ما چه گناهی مرتکب شده اند که امروز از یک استان کوچک چند داور در حال سوت زدن در لیگ برتر هستند اما داوران ما بنا به دلایل مختلف خصوصا نداشتن لابی های لازم در فدراسیون فوتبال کشور مظلوم واقع شده اند . چه برنامه ای در فوتبال فارس برای بالا بردن کیفیت دوره های آموزشی در بخشهای مربیان و داوران تدوین شده است و یا اصلا چه ضرورتی دارد هیات فوتبال استان به کمیت کار توجه کند  . در حالی که فضای کار برای این عزیزان وجود ندارد . آیا باوجود این همه مدرس و ناظرفیفا و...... که این روزها در روزنامه جولان میدهند باز هم به مربی نیاز داریم  ؟ یا می بایست شرایط را برای مشغول شدن مربیان و داوران فهیم و توانمند استان فراهم کنیم .                                                

ریاست محترم هیات فوتبال فارس باید بپذیرد که امروز فوتبال فارس نیاز به یک آسیب شناسی علمی دارد نه از نمونه کمیته فنی سال گذشته بلکه با کمک دانشگاه و صاحبنظران این رشته تحت عنوان یک پروژه ورزشی . حتی اگر این کار هزینه های زیادی را در بر گیردباز هم ارزش آن را دارد که این اتفاق مهم رخ دهد.