بنام خدا

زیر ساختهای لازم در ورزش برای واگذا ری به بخش خصوصی کدامند ؟

اول ایجاد یک تفکر حرفه ای در مردم و مسولین کشور . تا به حال فکر کرده اید که هدف از واگذاری ورزش حرفه ای به بخش خصوصی چیست ؟ ذهنیت عموم مردم در خصوص این انتقال چیست ؟ چرا در بعضی اوقات مردم با واگذاری ورزش به بخش خصوصی مخالفت می کنند ؟ و بالعکس چرامسولین پافشاری برای واگذاری ورزش به بخش خصوصی می کنند ؟ چرا اکثر اظهار نظرها در این حوزه متفاوت است ؟ اینها و دهها سوال دیگر در حوزه خصوصی سازی ورزش وجود دارد که پاسخ به آن گام اول خصوصی سازی است .

مهمترین هدف دولت از واگذاری باشگاههای ورزشی به بخش خصوصی همانند همه واگذاریها در بخشهای اقتصادی رشد و توسعه و مشارکت مدیریت مردم در امورکشور است . این اهداف رویکردهای مثبت اجتماعی همانند اشتغال زایی ، مشارکت در مدیرت ورزش کشور ، نوسازی فضاهای ورزشی نظارت ،ایجاد رقابت سالم ، ارزیابی دقیق و بیشتر ، صرفه جویی در هزینه ها و استاندارد کردن فعالیتها وفق مقررات مربوط را درپی دارد . بنابراین در گام اول مردم باید بدانند که خصوصی سازی ورزش نه تنها منجر به ضعف ورزش نخواهد شد بلکه به رشد و توسعه آن هم کمک می کند . و از طرف دیگر مدیران و مسولین هم بدانند که  واگذاری یک با شگاه به معنای رفع مسولیت  نمی با شد بلکه مسولیت آنها بیش از پیش خواهد شد .

ایجاد چنین تفکری در مسولین و مردم به عهده سازمان تربیت بدنی است . با این همه حرف و حدیث در خصوص این موضوع از طرف مدیران ارشد کشور تا کنون هیچ طرح و برنامه ای برای اجرای آن تدوین نشده و همه به این فکرندکه هدف دولت از خصوصی سازی کم کردن هزینه های این بخش می باشد به هر قیمتی . در حالی که چنین نیست چرا که ورزش یعنی عشق جوانان این مرزو بوم . عشقی که باعث می شود در طول هر سال پرچم مقدس و پر افتخار کشور عزیزمان در سرزمین بیگانه بارها به احتزاز در آید . اگر مدیری از سر ناتوانی در گوشه ای از ایران اسلامی واگذاری را برای فرار از مسولیت می د اند نمی توان آن را هدف خصوصی سازی ورزش در کشور نامید . امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته در ورزش ، باشگاهها خصوصی اداره می شوند و حتی دولت هم از قبل آن باشگاهها منتفع می شود .

سازمان تربیت بدنی کشور می بایست هر چه سریعتر طرح و برنامه خود را برای واگذاری ورزش حرفه ای به بخش خصوصی ارائه تا هم نگرانیهای مردم در این باب رفع شود و هم مسولین بدانندکه خصوصی سازی یعنی توفیقات روز افزون ورزش نه فرار از مسولیت . در این برنامه نقش مالکان ، مردم و دولت می بایست مشخص شده باشدتا همه با کمک هم نسبت به ارتقاء ورزش کشور اقدام کنند . ورزش یک نهاد فرهنگی است و دولت دارای تجربه در واگذاری یک نهاد فرهنگی می باشد . اگر خاطرتان باشد زمانی که اولین مدرسه های غیر انتفاعی در همین استان خودمان افتتاح شدند مردم استقبال خوبی نکردند. دولت با ارائه تسهیلات بلاعوض و تامین نیروی انسانی این مدارس تا حدود 10 سال پس از شروع این رویکرد مهم ، اعتماد مردم را به این مدارس جلب و امروزه خیلی از این مدارس برای تکمیل ظرفیت خودآزمون برگزار می کنند . این در حالی است که دیگر برای اینگونه مدارس نه تسهیلاتی همانند گذشته و جود دارد و نه از نیروی رسمی وزارت آموزش و پرورش استفاده می کنند . رقابتی سالم در بین آنها وجود دارد و روز بروز هم بر تعداد آنها افزوده می شود .

قطعا در طرح واگذاری ورزش به بخش خصوصی نقش حمایتی دولت هم دیده خواهد شد . دولت می بایست در کنار تهیه و تدوین طرح واگذاری اجازه ندهد تا خیلی از مدیرانی که توان مدیریت یک باشگاه ورزشی را در زیر مجموعه خود ندارند با اهدافی دیگر باشگاههای ورزشی تحت پوشش خود را واگذار کنند . چرا که شکست در این بخش کل طرح را زیر سوال خواهد برد . همان طور که امروزه خیلی از منتقدین تا صحبت از خصوصی سازی می شود بحث باشگاه استقلال اهواز را می کنند . عملکرد دولت تا زمان آماده شدن طرح می بایست بر اساس اعتماد سازی افکار عمومی و شفاف سازی اهداف این طرح باشد . همه کارشناسان و صاحبنظران حوزه ورزش و اقتصاد در انجام این طرح مهم اتفاق نظر دارنداما با سلیقه ای عمل کردن در اجرای آن مخالفند . امید است طرح مذکور هرچه سریعتر تهیه و در اختیار مردم و مسولین قرار گیرد تا مردم خوب ، فهیم و ورزش دوست کشور عزیزمان ایران اسلامی دغدغه ای در خصوص اجرای این طرح نداشته باشند .