بنام ایزد دانا

کریم دستگیر  آل پیامبر تویی یا مجتبی

به عشق بالهای خاکی کبوتران بقیع ، به عشق مهربانیت ، به عشق کبوتران بقیع و به عشق مظلومیتت ، به عشق مادرت فاطمه (س) ، به عشق برادر شهیدت ، به عشق زهد و علمت و به عشق حلم و بردباریت .

سلام برامام حسن(ع) ستاره  تابنان آسمان امامت و ولایت سلام بر کریم اهل بیت .

امروز آسمان و زمین و هرآنچه در آن است غرقِ سرور و شادمانی است؛ زیرا پذیرای میهمان پربرکتی از خاندان پاک رسالت و امامت می باشد؛ زیرا که ستاره درخشانی از میان ستارگان زیبای هدایت طلوع می کند و نسیمی بهاری قلب های سرد و خشک انسان ها را جان تازه ای می بخشد ای فرزند رسالت و امامت و ای کوثر ولایت، میلادت مبارک باد.

امام حسن(ع) نه تنها از نظر علم، تقوی، زهد و عبادت مقامی برگزیده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیری از بیچارگان و درماندگان نیز در زمان خود زبانزد خاص و عام بود. وجود گرامی آن حضرت آرامش بخش دل های دردمند و پناهگاه مستمندان و تهیدستان و نقطه امید درماندگان بود. هیچ فقیری از در خانه آن حضرت دست خالی بر نمی گشت. هیچ آزرده دلی شرح پریشانی خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمی کرد، جز آنکه مرهمی بر دل آزرده او می نهاد. گاه پیش از آنکه مستمندی اظهار نیاز کند و عرق شرم بریزد، نیاز او را برطرف می کرد و اجازه نمی داد رنج و ذلت درخواست کردن را بر خود هموار سازد.

در فضیلت امام حسن مجتبی (ع) همین بس که جد بزرگوارشان محمد مصطفی (ص) سرور فرزندان آدم ، وپدرشان علی مرتضی سرور اوصیا ، و مادرشان فاطمه زهرا (س) پاره تن پیامبر(ص) بانوی بانوان جهان ، مادر بزرگ گرامی اش حضرت خدیجه است . آن بانو نخستین زنی بود که مسلمان شد و اولین بانویی بود که دارایی خود را در راه خدا بخشید.

حضرت رسول(ص) فرمود: فرزند صالح گلی است که خدا به بندگان اش ارزانی داشته است. دو گل من در دنیا حسن و حسین اند.