بنام خدا

مخلص حاج اقا هم هستیم  ، او توانمندی کارهای سنگین تر از این رو هم داره ، دوستی که می تونه الگوی مناسبی برای همه ما باشه ، البته خیلی ها حسودا و نمی تونن ببینن که حاج آقا همیشه در تلاش و تکاپو ست ، اونا هم باید مثل حاج اقا شایستگیهاشون و ثابت کنن تا تو میدون باشن ، اصلا بابا جون شایسته سالاری یعنی همین می خوای بخواه نمی خوای نخواه ! والا اون از سرتکلیف خیلی از کارا رو انجام میده ، چشمداشتی هم نداره اصلا میدونی چیه  :

بی هنران هنرمندان را نتوانند که بینند ، همچنانکه سگان بازاری سگ صید را ، مشغله  بر آرند و پیش آمدن نیارند ، یعنی سفله چون بهنر با کسی بر نیاید بخبثش در پوستین افتد .

کندهر آینه غیبت حسود کوته دست     که در مقابله گنگش بود زبان مقال

حالا چی میگی ؛ سعدی که اشتباه نمی کنه ، او واقعا یه هنرمنده  ، بی خودم وقت خودت و تلف نکن برو تلاش کن تا تو هم تو میدون باشی .

بنام خدا

امام جواد (ع)

    «صبر را بالش کن و فقر را درآغوش گیر و شهوات را ترک کن و با هواى نفس و مخـالفت کـن و بـدان که از دیـده خـدا پنهان نیستـی، پـس بنگـر که چگـونه اى »

     جمعه متعلق به اقا امام زمان مهدی موعود (عج ) است باز هم جمعه ای دیگر شد و اما نیامدی ، ای حجت خدا ، ای نور دوعین فاطمه ، ای مولای من چرا نمی آیی

ای تمام باور من ، ای همه دارو ندارم

آرزو دارم بتابی در دل تاریک غم ها
ای جمالت روشنای خلوت شب های تارم
بی تو ای آرام جانم ، پرپر دست خزانم
بی تو کو درمان دردم؟ بی تو کو صبر و قرارم؟

   محرمی کو تا بداند ، درد بی پایان مارا؟
     همدمی کو تا شود هنگامه غم ،غمگسارم؟

در دل توفان غم ها ، این منم غمگین و تنها

بی تو یعنی،چاره ای بر درد تنهایی ندارم

عاشقم، حصرت نصیبم،بی قرارم،بی شکیبم
مرهمی ای کاش! بگذاری به درد بیشمارم

بنام خدا 

5-  جدیت بیشتر درانجام وظیفه : اگر انجام کاری برای غیرخدا باشد به همان اندازه که غیرخدا علم و احاطه کمتری دارد و از تقدس و الزام آوری کمتری برخوردار است ، انجام کار برای او در جهت به دست آوردن رضایش ازجدیت کمتربرخورداراست .

مسوولیت هایی که فقط درمقابل قانون یا در برابر جمعی است که شخص را نماینده خویش قرارداده اند . چون دراعماق جان انسان رسوخ نمی کند ، به سادگی امکان شانه خالی کردن از زیر بار آنها فراهم می شود .اما درصورتی که عمل سیاسی یک وظیفه " شرعی " شد ، درنتیجه انجام آن به عنوان وظیفه دینی که درصورت اهمال قبل از هر کس باید پاسخگوی خداوند حکیم و خبیر باشد ، از استحکام بیشتری برخوردار است .

حضرت امام درپاسخ به کسانی که درمقاطع مختلف از ایشان درخواست مسامحه داشتند به مسوولیت الهی قبل از هر چیز اشاره می کردند . هنگامی که خبرنگاری ازحضرت امام درباره امکان سازش و مسامحه با بازماندگان رژیم سلطنتی سوال می کند ایشان ضمن طرد قاطع مسامحه می فرمایند :

«این یک تکلیف الهی است ودرصورت سکوت مسوول خدا خواهیم بود.» ( همان ،ج4 ، ص 49)  

درتفسیر موضع مردم و مسوولان و اشاره به جایگاه شرعی هرکدام ، حضرت امام همه آنها را درمقابل خداوند مسوول می دانند وچون حاکم حکومت می کند وظایف و واجبات بیشتری را برای اوقائل می شوند .

دراین باره ایشان می فرمایند :

« اساساً حکومت کردن و زمامداری دراسلام یک تکلیف و وظیفه الهی است که یک فرد در مقام حکومت و زمامداری گذشته از وظایفی که برهمه مسلمین واجب است یک سلسله تکالیف سنگین تری نیز دارد که باید انجام دهد .» ( همان ، ج 4 ، ص 191)

خاتمه : با توجه به مطالب بالا و آثار و نتایج عملی براساس تکلیف گرایی این نتیجه حاصل می شود که حضرت امام گرچه ازیک دیدگاه همه حرکت خویش را براساس تکلیف الهی انجام می داده اند و در اولین سند تاریخی مبارزاتی که ازایشان به یادگار مانده است در پیامی به دانشمندان اسلامی ودیگر اقشار کلام خویش را با موعظه الهی " قل انما اعظم بواحده ان تقوموا لله مثنی وفرادی " آغاز کرده اند ، بااین حال درعرصه های سخت تصمیم گیری همواره توجه به تکلیف الهی و وظیفه خدایی را گوشزد می کردند .

بنام خدا  

3 - استقبال از خطر و عدم توجه به میزان کامیابی : سیاست ورزانی که بدون دیدگاه مورد نظر به افعال سیاسی خود می اندیشند تهور و بی باکی چندانی نمی توانند داشته باشند . اگر گاهی نیز از بعضی خطرات استقبال کنند به بزرگ بودن نتیجه و احتمال دستیابی بدان می اندیشند و با چنین محاسبه ای کار را انجام می دهند .

حضرت امام دردیدگاه خویش ، پس از تشخیص وظیفه ، از هیچ خطری هراس نداشتند و رمز پیروزی و موفقیت ایشان نیز در بسیاری از مقاطع در همین نکته نهفته بود . درباره لزوم مبارزه با صدام ایشان چنین فرمودند :

« صدام چه رفتنی باشد چه نرفتنی ، ما یک تکلیف داریم ادامی کنیم ، ملت ما ، ارتش ما ، سپاه ما و همه قوای مسلحه مایک تکلیف دارند ادا می کنند ... جنگ ما مثل نماز تکلیف است و برای ما اهمیتش از فروع دین بیشتراست .»( همان ، ج 20 ، ص 48  )

حضرت امام درباره امکان شهادت و خونریزی در مبارزه با شاه ، صریحاً این موضوع را پذیرفته بودند ودرجواب به آن تکالیف الهی را مطرح می کردند .

« ما از اینکه یک عده ای کشته از ما یا یک عده ای از اینها را بکشیم باکی نداریم ، برای اینکه ما برطبق تکلیف داریم عمل می کنیم .» ( همان ، ج 3 ، ص 184 )

4  -  قاطعیت و طرد مسامحه :

لازمه دیگر دیدگاه فوق ترک مسامحات عرفی و دیپلماتیک است ، چرا که پس ازتشخیص وظیفه شرعی دیگر جایی برای ملاحظات سیاسی و ... وجود ندارد .

در واپسین روزهای انقلاب اسلامی درمقابل دیدگاه لزوم براندازی رژیم پهلوی و تشکیل حکومت اسلامی دیدگاههای دیگر نیز مطرح بود . بعضاً به شورای سلطنت یا حفظ دولت و عمل به قانون اساسی زمان شاه و ... رضا می داند و به عنوان توصیه به پاریس می رفتند تا بلکه امام را نیز به این نوع مماشات و مسامحه وا دارند . حضرت امام ضمن نقل این واقعه می فرمایند :

« درپاریس هم بعضی خیر اندیشان و افرادی که ملتفت قضایا نبودند می آمدند و می گفتند که نمی شود ، دیگر امکان ندارد ، دیگر شما یک فکرمثلاً بکنید که یک تنازلی بکنید واینها ... من به آنها گفتم ما تکلیف داریم ادا می کنیم ، می شود و نمی شود برای مامطرح نیست .» ( همان ، ج 3 ، ص 182)

حضرت امام ازاین واقعه بارها یاد کرده اند ودرمواقعی که می خواستند قاطعیت درتصمیم گیری و عدم تحت  تاثیر بودن خودرا اعلام دارند ، به این مساله اشاره می کردند به کلام زیرتوجه می کنیم:

 «اگر بنابود من تحت  تاثیر واقع شده بودم از اول بنا نبود ، نباید اصلاً وارد بشوم درکار ، با اینکه به من خیرخواهی کردند الی ماشاء الله ، خوب درپاریس هم که بودم خیرخواهی زیاد شد لیکن دیدم که یک تکلیف است که ما ادا می کنیم .» ( همان ، ج 17 ، ص 181 )

بنام خدا

 دردیدگاه امام محرک اساسی انسان درحرکت های مختلف چیزی جز انجام وظیفه الهی نیست . همه اغراض دیگری که گاهی سیاستمدار را به عمل سیاسی وامی دارد ، حتی اغراضی که از درجه ای ازمشروعیت نیز برخوردارند ، باید تحت الشعاع انگیزه ادای تکلیف باشند . شکست و پیروزی در پرتو ادای تکلیف یا عدم آن تحقق می یابند و محوراساسی دراین امور چیزی جز ادای تکلیف و وظیفه الهی نیست .

گرچه حضرت امام تکلیف گرایی را همراه با تشخیص مصلحت اعمال می کردند و در این میان نیز اوصاف ویژه ایشان ازجمله شجاعت و ایمان مذهبی شدید به راه و هدف همواره ازعوامل موفقیت محسوب می شده است ، اما آنچه علی القاعده فرع بر دیدگاه تکلیف گرایانه است و یا حضرت امام خود در این نکته اشاره کرده اند ، به عنوان آثار تکلیف گرایی ایشان معرفی می شود . به بعضی ازآثار اشاره می کنیم :

1 - اطمینان و آرامش روحی : اولین اثر مثبت و مهم دیدگاه حضرت امام رسیدن به آرامش درونی است وسیره عملی امام نشانگر این نکته است . هنگامی که ایشان را در سال های اول شروع نهضت اسلامی شبانه دستگیرکردند و به سوی تهران گسیل داشتند ، از ایشان نقل شد که ماموران رژیم شاه درمسیر دچار اضطراب و وحشت بودند و من آنها را دلداری می دادم .

درکلام دیگری حضرت امام در نفی ترس و اضطراب درونی درپرتو ادای تکلیف الهی می فرمایند :

«اگر ما برای مقاصد اسلامی ، برای مقاصدی که انبیاء خودشان را به آب و آتش زدند ، اولیای عظام خودشان را به کشتن دادند ، علمای بزرگ اسلام را آتش زدند ، سربریدند ، حبس کردند ، تبعید کردند ، حبس های طولانی کردند ، اگر چنانچه ما برای مقاصد اسلام بترسیم ، دین نداریم ... ازچه بترسیم ؟ آن باید بترسد که غیر از این عالم جایی ندارد .» ( امام خمینی ، صحیفه نور، ج 1، ص 72 )

حضرت امام نه تنها خود در سایه عمل به تکلیف الهی از آرامش و اطمینان روحی برخوردار بودند ، بلکه به کسانی که در مشکلات دوران مبارزه اظهار دلتنگی می نمودند این توصیه را تکرار می کردند.

 2  -  احساس پیروزی درهمه حالات : گرچه هرعمل سیاسی به منظور رسیدن به نتیجه ای خاص صورت می پذیرد و آن نتیجه با توجه به عوامل گوناگون حاصل می شود وگاه نیز بدست نمی آید و لذا یک سیاستمدار همواره در یک بازی به سر می برد که احتمال برد و باخت در آن وجود دارد ، اما در دیدگاه تکلیف گرا آنچه تحلیل نهایی پیروزی و شکست را می نمایاند به نفس مکلف بستگی دارد و نیتی که برطبق آن عمل خویش را انجام داده است . اصولاً حصول شکست به خود شخص بستگی دارد نه شرایط خارجی ، حضرت امام دراین زمینه بیانات زیادی دارند که به بعضی از آنها توجه می کنیم :

« ما نباید نگران باشیم که مبادا شکست بخوریم ، باید نگران باشیم که مبادا به تکلیف عمل نکنیم . نگرانی ما ازخود ماست . اگر ما به تکالیفی که خدای تبارک و تعالی برای ما تعیین کرده عمل بکنیم باکی از این نداریم که شکست بخوریم چه از شرق و چه از غرب ، چه داخل و چه خارج ، و اگر به تکلیف خودمان عمل نکنیم شکست خورده هستیم ، خودمان خودمان را شکست داده ایم .»( همان ، ج 22 ، ص 71  )

اصولاً حضرت امام رسیدن به مقاصد را به دست اراده الهی دانسته ، به صرف انجام وظیفه نتیجه ای را که تحت قدرت مکلف است حاصل شده می دانند . دراین باره می فرمایند.

« اگرانسان به وظیفه الهیه موفق شود نتیجه حاصل است ، به نتیجه منظوره برسد یا نه ... وصول به مقاصد و عدم آن بسته به اراده الهیه است و بر ما تکلیفی نیست .»